سیبزمینی یکی از محصولات استراتژیک کشاورزی است که نیاز بالایی به پتاسیم دارد. این عنصر برای سنتز نشاسته در غدهها ضروری است و کمبود آن موجب کاهش عملکرد و کیفیت محصول میشود. بوتههای سیبزمینی دچار کمبود پتاسیم معمولاً غدههایی کوچکتر، کمنشاستهتر و با کیفیت پایینتر تولید میکنند.
پتاسیم در سیبزمینی نقش مهمی در انتقال قندها و ترکیبات فتوسنتزی به غدهها دارد. این فرآیند موجب افزایش حجم و وزن غدهها میشود. در شرایط کمبود پتاسیم، غدهها کوچک باقی میمانند و محتوای نشاسته آنها کاهش مییابد که اثر مستقیمی بر بازارپسندی و کاربرد صنعتی محصول دارد.
از نظر کیفیت انبارداری، غدههای غنی از پتاسیم استحکام بافتی بیشتری دارند و کمتر دچار پوسیدگیهای پس از برداشت میشوند. همچنین میزان قندهای احیاء در این غدهها متعادلتر است و کیفیت فرآوری آنها برای تولید چیپس و سیبزمینی سرخکرده بهتر خواهد بود.
کمبود پتاسیم باعث افزایش حساسیت سیبزمینی به بیماریهای قارچی و باکتریایی میشود. غدههای کمپتاسیم معمولاً زودتر آلوده میشوند و در انبار ماندگاری کمتری دارند. این مسئله زیانهای اقتصادی بزرگی به کشاورزان وارد میکند.
علائم ظاهری کمبود پتاسیم در سیبزمینی به صورت سوختگی حاشیه برگها، نکروز نوک برگ و کاهش رشد بوتهها ظاهر میشود. در مراحل پیشرفته، تعداد غدهها و وزن آنها بهشدت کاهش مییابد.
برای رفع کمبود پتاسیم در سیبزمینی، استفاده از سولفات پتاسیم بهترین گزینه است. زیرا یون کلر موجود در کلرید پتاسیم میتواند کیفیت غدهها را کاهش دهد. مصرف مرحلهای پتاسیم در طول دوره رشد بیشترین کارایی را دارد.
در نهایت، پتاسیم یک عنصر حیاتی برای تولید سیبزمینی با کیفیت بالا و عملکرد اقتصادی است. کشاورزانی که مصرف این عنصر را علمی و دقیق مدیریت میکنند، محصولی با کیفیتتر و ماندگارتر برداشت مینمایند.