پنبه به عنوان یک محصول استراتژیک صنعتی، برای تولید الیاف با کیفیت به پتاسیم کافی نیاز دارد. پتاسیم در سنتز سلولز و انتقال قندها به کپسولها نقش کلیدی دارد و نبود آن موجب کاهش طول و استحکام الیاف میشود. در شرایط کمبود پتاسیم، گیاهان پنبه رشد ضعیفتر و عملکرد پایینتری خواهند داشت.
علائم کمبود پتاسیم در پنبه به شکل زردی و سوختگی حاشیه برگها، کاهش رشد شاخهها و کاهش تعداد کپسولها ظاهر میشود. در موارد شدید، کپسولها کوچک و پوک باقی میمانند. این عارضه خسارات اقتصادی بزرگی به کشاورزان وارد میکند.
پتاسیم کافی در پنبه موجب افزایش طول و استحکام الیاف میشود. الیاف تولیدشده در شرایط پتاسیم مناسب، کیفیت بالاتری برای صنایع نساجی دارند و بازدهی فرآوری آنها بیشتر است. همچنین محتوای سلولزی بالاتر باعث افزایش ارزش اقتصادی محصول میشود.
از نظر مقاومت به تنشها، پتاسیم در افزایش تحمل گیاهان پنبه به خشکی و شوری نقش دارد. در مناطق خشک و گرم، تأمین کافی پتاسیم موجب کاهش خسارت ناشی از تنشهای محیطی میشود.
برای مدیریت مصرف پتاسیم در پنبه، کوددهی مرحلهای توصیه میشود. مصرف پتاسیم در مرحله رشد رویشی موجب افزایش سطح برگ و فتوسنتز میشود و در مرحله زایشی، انتقال مواد فتوسنتزی به کپسولها را افزایش میدهد.
نیترات پتاسیم و سولفات پتاسیم بهترین منابع برای تأمین پتاسیم در پنبه هستند. در خاکهای شور و سدیمی، استفاده از کلرید پتاسیم مناسب نیست زیرا یون کلر میتواند اثر منفی بر کیفیت محصول داشته باشد.
در نهایت، پتاسیم یک عنصر حیاتی برای افزایش عملکرد و کیفیت الیاف پنبه است. کشاورزانی که مصرف علمی و هدفمند پتاسیم را مدیریت میکنند، معمولاً محصولی با بازده اقتصادی بالاتر و کیفیت مطلوبتر برداشت مینمایند.