گوجهفرنگی یکی از محصولات بسیار حساس به کمبود کلسیم است. این عنصر در پایداری دیواره سلولی و غشای سلولی نقش کلیدی دارد. نبود کلسیم کافی منجر به بروز عارضه پوسیدگی انتهایی میوه میشود که به صورت لکههای سیاه و فرورفته در انتهای میوه ظاهر میگردد.
کلسیم موجب افزایش استحکام پوست و بافت میوه گوجهفرنگی میشود. میوههای غنی از کلسیم ماندگاری بیشتری در انبار دارند و کمتر دچار ترکیدگی یا پوسیدگیهای قارچی میشوند. این ویژگی برای صادرات گوجهفرنگی اهمیت زیادی دارد.
از نظر رشد رویشی، کلسیم در تقسیم سلولی و تشکیل بافتهای جدید نقش دارد. بنابراین تأمین کافی آن موجب رشد متعادل ریشهها و شاخهها میشود. در شرایط کمبود، رشد گیاه کاهش یافته و برگها علائمی مانند لکههای قهوهای و پیچیدگی نشان میدهند.
کلسیم در تنظیم جذب سایر عناصر نیز نقش دارد. این عنصر مانع جذب بیش از حد سدیم و آلومینیوم سمی میشود و تعادل یونی خاک را حفظ میکند. در نتیجه، گیاهانی که کلسیم کافی دریافت میکنند، مقاومت بیشتری به تنشهای محیطی دارند.
برای رفع کمبود کلسیم در گوجهفرنگی، استفاده از نیترات کلسیم در سیستم آبیاری قطرهای توصیه میشود. محلولپاشی با کلرید کلسیم نیز در مراحل رشد میوه بسیار مؤثر است. این اقدامات باید بهطور منظم انجام شوند تا غلظت کلسیم در میوه کافی باشد.
مدیریت صحیح آبیاری اهمیت زیادی دارد. زیرا نوسانات رطوبتی باعث اختلال در جذب کلسیم میشود. آبیاری یکنواخت و منظم، جذب بهتر این عنصر را تضمین میکند.
در نهایت، کلسیم برای تولید گوجهفرنگی با کیفیت و بازارپسند یک ضرورت است. بدون تأمین کافی آن، حتی وجود سایر عناصر غذایی نیز نمیتواند کیفیت محصول را تضمین کند.