منگنز یکی از ریزمغذی‌های ضروری برای گیاهان است که در فتوسنتز، متابولیسم کربوهیدرات‌ها و فعالیت بسیاری از آنزیم‌ها نقش دارد. کمبود منگنز در خاک‌های آهکی و قلیایی شایع است و موجب کاهش شدید رشد و عملکرد گیاهان می‌شود. سولفات منگنز یکی از بهترین منابع برای تأمین این عنصر محسوب می‌شود.
کمبود منگنز معمولاً با زردی بین‌رگبرگی در برگ‌های جوان ظاهر می‌شود. در شرایط شدید، لکه‌های نکروتیک نیز بر روی برگ‌ها دیده می‌شود. این علائم شباهت زیادی به کمبود آهن دارند اما با تفاوت در محل بروز (برگ‌های جوان برای آهن و برگ‌های نسبتاً مسن‌تر برای منگنز) قابل تشخیص است.
تأمین منگنز از طریق سولفات منگنز موجب افزایش سنتز کلروفیل و بهبود فتوسنتز می‌شود. گیاهانی که منگنز کافی دریافت می‌کنند، برگ‌های سبزتر، رشد سریع‌تر و عملکرد بالاتری دارند.
سولفات منگنز علاوه بر بهبود فتوسنتز، در فعال‌سازی آنزیم‌های دخیل در تنفس و متابولیسم نیتروژن نقش دارد. این ویژگی موجب افزایش کارایی مصرف نیتروژن در گیاه می‌شود.
در محصولات باغی، مصرف سولفات منگنز موجب افزایش کیفیت میوه‌ها از نظر رنگ و طعم می‌شود. در غلات نیز این عنصر نقش مهمی در افزایش عملکرد دانه دارد.
روش‌های مصرف سولفات منگنز شامل کاربرد خاکی، محلول‌پاشی برگی و تزریق در سیستم‌های آبیاری است. در خاک‌های قلیایی، محلول‌پاشی مؤثرتر است زیرا منگنز در خاک به سرعت تثبیت می‌شود.
در نهایت، منگنز یک عنصر حیاتی برای رشد و باروری گیاهان است و سولفات منگنز بهترین منبع برای رفع کمبود آن محسوب می‌شود. مصرف علمی و هدفمند این کود، موجب افزایش عملکرد، کیفیت و مقاومت گیاهان در برابر تنش‌های محیطی می‌گردد.